maandag 10 oktober 2011

Was ik maar een man!

06-10-2011 - Was ik maar een man!
Nee, mijn persoonlijke crisis is niet verder geescaleerd en ik bedoel dus niet dat ik graag fysiek een man zou willen zijn. Ik zou in mijn hoofd wel een beetje meer man willen zijn. Het valt mij namelijk steeds vaker op dat mannen perfect om kunnen gaan met de dagelijkse huishoud-stress.

Maar ook weggaan op vakantie bijvoorbeeld; stressvrij! Ze maken zich niet dagen van te voren druk over de was, de koffers en het eten. Wat een genot! De dag van vertrek zijn ze nog steeds compleet zen en proppen de koffers (die op mysterieuze wijze vakkundig zijn ingepakt) en het voedsel (gesmeerde broodjes, snoepjes, drinken, waar komt dat toch vandaan?) in de auto. Licht geirriteerd kijkt manlief naar de vrouw die puffend heen en weer rent. Waar maakt ze zich toch druk over? Alles is toch onder controle?

Ook als er geen vakanties geboekt zijn is het verschil schrijnend. Het is toch bijzonder hoe de man heerlijk een boekje of de krant leest of even lekker gaat gamen terwijl de vrouw daar geen tijd voor schijnt te hebben. De man ziet namelijk niet dat er stofnesten onder de stoel liggen. Ook de felgekleurde wasmanden met schone of vuile was lijken voor mannen onzichtbaar. De piepende vaatwasser die uitgeruimd wil worden horen ze niet en dat je niet naar buiten kunt kijken door de vuile ramen hebben ze ook niet door.

Ik probeer het steeds vaker, in het kader van de therapie zegmaar, gewoon even lekker zitten. Kopje koffie drinken bijvoorbeeld en net als manlief de boel de boel laten. Maar dat kan ik dus niet! Zodra ik neerplof vallen de stofnesten me aan met als gevolg een enorme niesbui. Toch maar even snel stofzuigen. Vervolgens ga ik op een ander plekje zitten, in de hoop daar wel wat rust te vinden. Helaas, daar lijken de wasmanden dreigend op me af te komen. Hoe vrolijk gekleurd ze ook zijn (ik ben zo iemand die tevergeefs hoopt dat vervelende klussen leuker worden als ze omringd worden door vrolijke kleuren). Ik heb ze geprobeerd te negeren maar toen kreeg ik commentaar van mijn man dat ik zo met mijn ogen zat te knijpen. Hoe doen die mannen dat toch? Hebben zij een blinde vlek die ik niet heb? Toch maar even een wasje erin doen en gelijk de schone was even vouwen.

 Ondertussen is mijn koffie koud geworden. Net op het moment dat ik besluit dan maar een nieuw kopje te zetten besluit mijn lieve dochter dat haar middag slaapje voorbij is. Dan maar even geen koffie vandaag. Maar morgen....morgen ben ik echt even een man en doe ik niets! (dan stofzuig ik vanavond wel even....)

Geen opmerkingen:

Een reactie posten