Er zijn van die zinnen waar je als moeder niet op zit te wachten. Mama, poep! Is er bijvoorbeeld zo eentje, zeker in een overvolle supermarkt met volgeladen winkelwagentje. Toen dochterlief laatst naar mij toe kwam met die zin was ik toch enigszins verheugd. Ik was namelijk thuis en enorm verkouden. Zo verkouden dat ik zelfs de smerigste poepluier aller tijden nog niet zou ruiken als hij onder mijn neus werd geduwd. Ik stond net de vaatwasser uit te ruimen toen dochterlief me dus kwam vertellen dat ze had gepoept. Ik keek, nog steeds enigszins verheugd op. Oei. Ik was toch minder blij toen bleek dat mijn dochter de poep niet alleen in haar broek had zitten maar ook op haar hand. En mouw. En eigenlijk overal. Mijn dochter zit in haar zindelijkheids fase en dan schijnen ze ineens bijzonder veel interesse te krijgen voor hun poep. Zo ook mijn dochter dus. Fijn.
Omdat de billendoekjes me niet toerijkend leken heb ik haar maar opgepakt en direct boven in bad gezet. Fris gebadderd kwamen we samen weer beneden. Omdat ik niets rook viel het allemaal reuze mee en was het vooral een bonusbadje. Mijn dochter houdt namelijk enorm van in bad gaan, dus dat is altijd feest. Eenmaal beneden wilde ik toch nog even snel de laatste dingen uit de vaatwasser halen dus dook ik snel de keuken weer in. Ik was toch wel verbaasd toen mijn dochter me al snel de keuken in volgde en weer zei: mama, poep!
In haar kleine handje had ze een boekje, je raad het al, vol met poep. Blijkbaar had mevrouw eerst de inhoud van haar luier met haar handen gepakt en was ze daarna even lekker een boekje gaan lezen met haar poephanden. Brrr. Ik pakte het boekje van haar aan en legde subtiel uit dat haar dierenboek niet meer te redden was en dat ik die toch maar weg moest gooien helaas. Ze keek me heel verdrietig aan en jammerde zachtjes dat ik Bumba niet weg mocht gooien. Haar favoriete boek is haar Bumba boek. Ik legde haar begripvol uit dat het haar dierenboek was en dat we zouden gaan zoeken naar een nieuw boek. Ze bleef verdrietig en zei resoluut, mama, kom! Enigszinds vertwijfeld volgde ik haar toch maar de kamer in. Daar wachtte mij een niet zo fijne verrassing. Ze had namelijk niet alleen haar dierenboek gelezen, ook de helft van haar andere boeken waren uit de kast gehaald én ondergesmeerd met poep. Haar Bumba boek lag bovenop de stinkende stapel.
Na een uitgebreide afscheidssessie zijn alle boeken de vuilniszak in verdwenen, gevolgd door een paar puzzels die ook meegesleurd waren in het poep-fiasco. Halverwege het vullen van de zak bedacht ik me dat ze gelukkig bijna jarig is. Vanaf nu is mijn antwoord aan iedereen die een cadeau suggestie vraagt: een boek of een puzzel. Tja, ze is zo nieuwsgierig en onderzoekend he? Dat ze vooral nieuwsgierig is naar haar eigen poep en vervolgens onderzoekt wat het poep-absorberende vermogen van een puzzel is, dat vertel ik er maar niet bij...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten