Vandaag weer iets ontdekt over mezelf. Eigenlijk blogde ik op blogeiland maar wilde naar een andere site gaan. Kwam terecht op blogger, dat sprak me aan dus ik wilde een account aanmaken. Bleek ik al een account te hebben. Realiseerde me ineens dat ik in april van dit jaar al eens een begin wilde maken met bloggen. Achteraf bezien een idiote timing want nu markeer ik juist die periode als de slechtste periode van de dip! Ik wilde toen ook bloggen over hoe slecht ik alles aanpakte en dat niets me lukte. Zelfs bloggen lukte toen niet!
Ben nu dus een half jaar verder en nog volop bezig met de dip (die eigenlijk geen dip meer mag heten maar hoe noem je het dan??). Het lijkt wel alsof ik helemaal niets ben opgeschoten. Maar eigenlijk moet ik dat direct weerleggen want ik heb laatst echt een volle week vol geluk gehad! Dat klinkt misschien sneu maar het was echt bijzonder voor mij om me gewoon gelukkig te voelen. Zomaar, uit mezelf! Ik kan me niet herinneren dat ik dat ooit eerder heb gehad. Ja, als klein kind, toen wel. Maar ergens in het opgroeien ben ik dat per ongeluk kwijt geraakt. Best vervelend want een verloren lievelingsknuffeltje kun je altijd nog op opsporing verzocht laten tonen of desnoods vervangen en vervolgens de rest van je leven verzuchten dat het toch niet hetzelfde is. Maar gevoel...tja, dat zenden ze niet zomaar uit. En waar en wanneer ben ik het precies kwijt geraakt? Ik weet het niet meer precies.
Wat een filosofisch verhaal. Misschien moet ik me maar aanleren om niet meer te bloggen vlak na therapie....
Geen opmerkingen:
Een reactie posten