vrijdag 20 januari 2012

Wat was het fijn om onwetend te zijn!

Ik weet nog goed hoe ik vroeger, toen ik nog heerlijk onwetend was, dacht dat ik mijn dreumes wel zou kunnen laten slapen. Een tikkeltje minachtend gniffelde ik om die mensen die met een veel te moe kind zeulden of eindeloos onderhandelden over een slaapje. Gewoon een kwestie van consequent zijn en vriendelijk doch dwingend vertellen aan je spruit wat je verwacht. Slapen dus. En dan gewoon even volhouden en doorzetten. Eventueel gewoon even laten brullen. Super simpel.

Nou, niet dus! Want ik was onwetend, zo zei ik al. Ik wist namelijk niet hoe moe je eigenlijk kon zijn. Zo moe dat je met doucheschuim je haren wast en met shampoo je lijf. Zo moe dat je keer op keer ergens in een ruimte in huis staat en je jezelf vertwijfeld afvraagt wat je ook al weer ging doen. Zo moe dat je je sleutels steeds weer kwijt bent en deze pas vindt als je een zompig, lekkend pak diepvries spinazie op het aanrecht vindt en daarom besluit de diepvries maar even open te trekken, waar –hoe kan het ook anders- je sleutels liggen. En hoe het, als je zo moe bent, is om even lekker consequent en streng te zijn.

Ik probeer het desondanks echt hoor. Al was het maar om voor mezelf dat halve uurtje op de bank te krijgen! Maar ik heb –geheel ongepland en per ongeluk- een exemplaar gemaakt wat extreem eigenzinnig en uitermate volhardend is. Even laten brullen zit er bij ons helaas dus niet in. Dat resulteert steevast in een urenlang gebrul. Tenminste, zolang mama het volhoudt. Want mama is ook moe tenslotte. En mama heeft trouwens ook hoofdpijn en dat is geen fijne combinatie met het gebrul van een 2-jarige met hele gezonde longen!

Ik laat mijn dochter nu dus maar af en toe op de bank slapen ’s middags. Geheel tegen mijn (onwetende) voornemens is. Maar soms ben ik er gewoon echt even te moe voor hoor. Om die perfecte en opvoedkundig correcte mama te zijn. Dan zet ik gewoon schaamteloos alles in om maar wat rust voor mezelf te creeeren. Ook als dat betekent dat mijn geliefde bank wordt ingenomen door een snurkend klein monstertje van een centimeter of 95. De stoel zit ook best lekker per slot van rekening. En ach, als ze beneden slaapt hoef ik me ook niet schuldig te voelen over de stofnesten op de grond, stofzuigen kan dan gewoon niet!

Geen opmerkingen:

Een reactie posten