Soms is mama zijn echt enorm fijn. Bijvoorbeeld als jouw niet meer zo kleine meisje jouw babietje wil zijn en heerlijk bij je op schoot komt om te knuffelen. Of als ze ’s ochtends op je buik wil liggen in het grote bed en zeker als ze heerlijk ligt te slapen en lekker snurkt. Er zijn echter ook van die momenten dat je gewoon heel even geen mama wilt zijn....
Wat elke moeder namelijk vast herkent is dat het maar doorgaat. Of je er nou zin in hebt of niet. Als je net even aan het bellen bent met een vriendinnetje moet er altijd geplast of gepoept worden, als je gewoon even de piepers wilt jassen zónder hulp, als je probeert een lintje van de prinsessen accesoire probeert terug te friemelen en tien kleine vingertjes het ding steeds uit je handen rukken als het je net bijna is gelukt en helemaal als je gewoon even naar de WC wilt. Alleen. Zonder gebonk aan de deur, zonder geroep vanuit de kamer of erger nog; zonder een boink, stilte gevolgd door een verontrustende ‘ohoh’.
Van de week probeerde ik even vijf minuten voor mezelf te claimen. Ik had madam van alles voorzien: rozijntjes, nieuw glaasje limonade, lekker genesteld op de bank, tv even aan.... Ik liep vliegensvlug en muisstil naar boven naar de badkamer. De witte pot glimde me uitnodigend toe. Ik liet wel de deur op een kier want je weet maar nooit, een beetje supervisie blijft toch noodzaak bij een tweejarige. Ik ging vol genot zitten, vastbesloten om te genieten van deze minuten van stilte en serene rust om me heen.
Binnen drie seconden hoorde ik: miauw. De poes was erg blij dat de deur open stond. Een open deur is een automatische uitnodiging voor een kat, dat snap ik ook wel. Onze toch wat gezette, niet zo mannelijke rode kater stond al miauwend klaar om op mijn schoot te springen. Daar had ik dus net even geen zin in! Ga weg, siste ik, ik wil gewoon even op de WC zitten. Alleen ja! Een keihard en volhardend miauw concert was het gevolg.
Daar ging de serene rust. Nou vooruit, spring dan maar op schoot gromde ik. Helaas was het concert ook beneden te horen want er klonk ineens luid gebonk op de wc deur beneden. MAMA!!! MAMAAAA!!! Ik wil ook plassen! MAMAAAAAAAA!!! Deur open doen!!!! Zucht. Oncharmant gilde ik naar beneden dat ik boven was en dat dochterlief nog maar even TV moest kijken, ik kwam er zo aan.
Behoorlijk geirriteerd en ietwat gehaast ging ik terug naar het hol van de leeuw. Ik vroeg me vertwijfeld af wanneer ik weer eens een momentje van rust zou krijgen. Hoe oud zou ze dan eigenlijk moeten zijn? Dan moet ik alleen nog steeds niet gezwicht zijn voor een tweede want dan duurt het nog langer. En de kat, wat doe ik daar dan mee? En manlief trouwens ook. Die stoort ook vaak. Hmmmm... Voorlopig zit het er niet in geloof ik. Tot die tijd terroriseer ik maar de vriendelijke dames bij de kassa van de winkels in mijn dorp. Ik reageer steevast niet op hun vriendelijke praatjes en vermijd zoveel mogelijk oogcontact. Sorry dames, ik wil gewoon een beetje rust!
Bij deze dan ook een vriendelijke doch zeer dringende oproep aan die dame van die kledingzaak die altijd, echt altijd, te vrolijk voor woorden is. Alsof ze er iedere morgen mijn complete pillenvoorraad van een maand doorheen jaagt! Niet normaal meer. Wil je me voortaan wat sparen? En gewoon ook even lekker sagerijnig en ongeinteresseerd gaan bellen met je collega’s van het andere filiaal? Zoals normale kassa mevrouwen dat doen? Alsjeblieft? Dan beloof ik dat ik ook niets tegen jou zeg, echt waar!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten