Het is alweer ruim een week geleden dat ik voor het laatst heb geblogd en ik weet nu waarom. Mijn huis is vies! Nee, mijn obessieve houding is niet dermate geescaleerd dat ik nu ook een echte vorm van smetvrees heb ontwikkeld en daardoor niet kan schrijven. Niet dat ik helemaal geen smetvrees heb, ik heb alleen smetvrees bij andermans vuil (best handig want dan kan je huis een zwijnenstal blijven). Ik kan niet schrijven omdat ik niet heb schoongemaakt. Klink ik al voldoende mysterieus? Ik realiseerde me dat mijn blogideeen vooral naar boven komen borrelen tijdens mijn schoonmaakwerkzaamheden. Net zoals het studie ontwijkend gedrag tijdens de studententijd zegmaar. Tentamenperiodes staan alom bekend als schoonmaak weken want bij gebrek aan motivatie om te studeren wordt er maar gepoetst. Ik heb het dus precies andersom. Omdat ik thuis zit, is schoonmaken mijn primaire verantwoordelijkheid (goed, op de tweejarige NEE,NEE,NEE-dreumes na dan) en ik grijp elke mogelijkheid aan om maar niet schoon te hoeven maken. Mijn gedachten dwalen af van het schoonmaken, dat is niet erg natuurlijk, het kan zelfs ook best met je ogen dicht (mits je maatstaf niet te hoog ligt), en de blog ideeen komen als vanzelf naar boven. Ik ren dan snel naar mijn laptop om ze op te schrijven. Maarja, als je dan ineens even een tijdje niet schoonmaakt....
Sinds vorige week heb ik koorts, zonder andere bijproducten en dus nogal ondefinieerbaar. Maar wel vermoeiend en dus niet echt iets gedaan in huis. Nou ja, schoonmaaktechnisch dan. Ik heb wel geklust op zolder. Dat is heel therapeutisch heb ik gemerkt want bij klussen moet je je gedachten er wel bijhouden (dat is, als je zoals ik niet kan klussen want als je er dan niet bij bent, gaat het geheid mis) en dan ga je nadenken. Niet vluchtig maar écht. Over waarom zit ik hier nou nog steeds thuis en waarom ben ik nog steeds zo moe en waarom voel ik me nog steeds zoals ik me voel? Dat soort dingen. Ik realiseerde me dat het klussen noodzaak is op het moment. Voor het gezin, omdat de zolder al sinds onze verhuizing een chaos is, volgeduwd met dozen, troep en kerstspullen. Maar vooral voor mezelf.
Onder de afbladderende verf, de onafgewerkte muren en niet-gebouwde muren schuilt namelijk een prachtige zolderkamer. Een logeerkamer misschien, waar een gast zich echt welkom voelt en heerlijk kan slapen. Of een werkkamer, een plek waar we ongestoord met een hobby bezig kunnen zijn. Of nog mooier; een retraite voor mij! Een kamer volledig vrouwelijk ingericht, met mooi behang, kaarsjes, zacht licht, een heerlijke stoel.... Dat laatste wordt het dus. Nou ja, het wordt ook een logeerkamer én een plek waar we rustig kunnen werken als dat vanuit huis moet gebeuren. Maar ik ga het inrichten dus het wordt een super vrouwelijke kamer vol mooie spulletjes voor mij. Kan ik ook eens leuk zitten als er voetbal op is! En heb ik een mooi plekje voor als ik wil schrijven.
Ik realiseerde me tijdens het klussen namelijk dat ik een enorme behoefte heb aan een echte plek voor mezelf. Waar ik me even terug kan trekken en helemaal alleen met mezelf kan zijn. Waar ik niets hoef van mezelf of een ander en even gewoon, tja...gewoon kan zijn... Ik zie de kamer al helemaal voor me. Het is nog lang niet af en het is er ook nog een enorme troep maar de contouren zijn al zichtbaar. Het roze-zilveren behang zit erop en het merendeel is wit. Bijkomend voordeel is ook dat er nog enorm veel schoon gemaakt moet worden, garantie voor nog veel meer blogs dus!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten