Met zijn laatste ademhaling veranderde hij onze wereld voor eeuwig.
Even was er niets dan verdriet. Vertwijfeling ook misschien.
Ieder jaar weer lijkt op deze dag de wereld weer even stil te staan. Voor mij dan, voor ons gezin.
Ik kijk naar de kinderen. Zij spelen zomaar door, lachen met hun vrolijke gezichtjes, alsof de wereld niet even stil staat.
Zij weten niet, herinneren zich niet meer hoe de wereld veranderde. Zij zullen nooit meer weten wie zij vergeten zijn.
En als ik daar aan denk, staat mijn hart weer even stil.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten