Moederliefde

Als moeder twijfel je op dagelijkse basis genoeg. Ben ik streng genoeg? Zeur ik nou niet te veel? Zal ik hierin toegeven, zal ik volharden? Alles om dat ene hoge doel te bereiken; een lieve en goede moeder te zijn. Mijn twijfels zitten diep. Eerst twijfelde ik simpelweg of ik jou wel verdiende. Dat veranderde geleidelijk naar twijfel of ik jou niet genadeloos zou beschadigen met al mijn fouten die ik ongetwijfeld maak. Tenslotte twijfel ik nog steeds vrijwel iedere dag of ik jou wel zo gelukkig kan maken zoals jij verdient. Die twijfel zal misschien wel nooit verdwijnen en heel langzaam begin ik ook te geloven dat het me misschien ook juist een betere moeder zal maken. Door steeds weer te kijken hoe ik het nog beter kan doen, voor jou en niemand anders, zie ik hopelijk mijn fouten en kan ik ze goedmaken.

Vanavond had ik even geen twijfel. Ik wist, ik voelde in elke vezel van mijn lichaam dat ik je zo goed hielp. En dat alleen maar omdat je mijn moederhart brak. Jouw tranen hadden die van mij kunnen zijn. Jouw warme, schokkende lijfje dicht tegen me aan, terwijl ik jouw tranen op mijn borst voelde. Nooit eerder voelde ik zo intens met je mee als vanavond. En ik kon niets doen. Niets anders dan jou vasthouden, je tranen wegvegen en zachtjes je haren uit je gezicht strijken. Nu lig jij te slapen, als een engeltje, zo lief. En ik zit nog steeds op de bank met een knoop in mijn maag en een brok in mijn keel en ineens voel ik even geen twijfel of ik het goed heb gedaan.

Nu hoef ik alleen maar te proberen het morgen weer zo goed te doen.