Oude liefde

Met een lege blik in zijn ogen schuifelt hij langzaam achter haar aan. Zijn vrouw, al meer dan 65 jaar hebben ze op de teller staan. Als tieners werden ze verliefd en trouwden, zoals het hoort. Hij koos hun huis, bepaalde waar de kinderen naar school gingen en hoe ze hun tijd invulden. Zij volgde hem gedwee. Ze vond het goed dat hij besliste, hij wist het immers beter. Nu weet hij niet meer beter dan dat hij bij zijn vrouw hoort. Langzaam is hij al het andere vergeten. Alsof er ergens een kraantje in zijn hoofd open staat, druppelt langzaam al zijn kennis weg. Eerst haast onmerkbaar, later choquerend snel en intens. Zij heeft zich er bij neer gelegd en neemt het voortouw. Nu bepaalt zij waar ze wonen, wat ze eten en hoe ze hun tijd invullen. Ze houdt er niet van de leiding te nemen maar ze kan niet anders, hij is haar man, ze weet niet beter.

Geduldig vraagt ze hem weer naast haar te komen staan in de rij bij de kassa, hij weet niet meer dat de vrouw achter hen ook haar spullen op de band wil leggen. Hij vertelt dat hij bij haar hoort en trots als een kind wijst hij naar zijn vrouw. Ze is de schaamte voorbij en de rij achter hem kijkt meewarig naar het stel. Ze legt moe haar portemonnee op de kassa, heel soms wil ze weer gewoon even zijn vrouw zijn. Dat hij weer bepaalt wat ze doen en ze even niet meer zo sterk hoeft te zijn. Maar ze kan niet, ze is zijn vrouw, hij weet niet beter. Resoluut pakt ze de spullen in, betaalt en pakt hem liefdevol vast terwijl ze hem vertelt dat ze naar hun dochter gaan.