Een terugblik op 2013

Het begon allemaal een week geleden toen ik op facebook een jaaroverzicht maakte. Ik begreep ineens hoe de tieners van nu massaal depressief worden van de social media. Want je ziet zulke jaaroverzichten en krijgt spontaan het gevoel dat iedereen geweldige levens leeft. Blije gezichten, vrolijke vrienden die samen hoogtepunt na hoogtepunt beleven. Ik realiseerde me ook hoe stom dat is omdat er zoveel dingen ontbreken op zo’n overzicht. Laten we wel wezen, mensen zitten op facebook niet echt te wachten op depressieve verhalen. Ik ervoer het laatst nog toen iemand in mijn tijdlijn meldde dat haar peettante was overleden. Een auto ongeluk. Op kerstavond nota bene. Ik had geen idee hoe ik daar op moest reageren en dus reageerde ik maar niet. Alsof je iets verkeerds kan zeggen op zo’n moment. Motivatie voor mensen om vooral de blije dingen te melden op de social media.

Ik dacht nog eens na over 2013 en concludeerde dat het best een goed jaar is geweest maar toch echt minder gezellig dan mijn facebook overzicht doet vermoeden. Zo ontbreekt er dat enorm kwetsende telefoongesprek, dat achteraf best een opluchting bleek. Staat er niets over die persoon die mij uit zijn leven heeft verbannen per mail en me tot op de dag van vandaag volledig negeert. Er staan wat verjaardag wensen, maar er staat niets over dat vreselijke verjaardagscadeau wat ik niet wilde, niet verdiende en toch kreeg; een miskraam. Er wordt niet gerept over de crisis die er wel degelijk was en over tranen die zijn gevloeid. Geheime plannen blijven onbeschreven en verdriet is niet genoemd.

Gelukkig is er mijn blog waar ik veel kwijt kan en die mij een meer compleet jaaroverzicht geeft. Samen met mijn blije facebook overzicht geeft me dat het juiste gevoel; het was een goed jaar. Hoogtepunten zijn afgewisseld met dalen, tranen hebben gerold, zowel van verdriet als van het lachen en dat is precies zoals het hoort.