Nog voor de sint zijn cadeaus had gebracht voelde ik me wat
emotioneel worden. Het afgelopen jaar ben ik enorm bezig geweest met mijn
leven. Hoe vind ik mezelf terug als ik geen idee heb wanneer ik mezelf ben
kwijt geraakt? Afgelopen week besloot ik al dat ik Sophie zou gebruiken om
mezelf weer te vinden. Als ik samen met haar probeer weer een beetje kind te
zijn, dan kan ik ook weer voelen waar ik echt gelukkig van word en wie ik
vroeger ook alweer was. Met haar opgroeien zo ongeveer.
Door de spanning van de dag stond ik ineens weer even stil
bij het bijzondere moment. Hoe zeer ik ook bezig kan zijn met vroeger, met hoe anders
het had kunnen zijn of wat ik anders had willen hebben, ik moet vooral niet
vergeten dat ik nu de kans heb om mijn heden te bepalen. Het zijn zinnen die je
vaker hoort of leest maar ineens voelde ik het ook echt zo. Ik voelde de macht
die ik heb om nu een leven te maken zoals ik dat als kind graag had gezien. Ik
maak het voor mijn eigen kind en moet mezelf gewoon herinneren dat ik het
kleine kind in mij ook best kan laten mee genieten van dat leven.
Eindelijk mag ik loslaten wat ik als kind vreselijk vond. Ik
mag doen waar ik wel blij van werd en zoeken naar nog veel meer rare dingen om
plezier te maken. Ik hoef me niet te houden aan ongeschreven harde regels waar
zware straffen aan kleefden bij overtreding. Het klinkt allemaal vreselijk
dramatisch als ik het zo opschrijf maar het voelt als een ware bevrijding.
Streven naar die lach op het gezicht van Sophie, dat is van nu af aan de regel
hier in huis!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten