zondag 2 december 2012

Oud verleden en nieuwe tradities

Vandaag hebben wij onze eerste echte pakjesavond gevierd als gezin. Nou ja, avond, het was eigenlijk meer een vroege matinee…  Vooraf hadden we samen bedacht hoe we de dag wilden invullen. Het werd een pyjama dag (kleding verboden) vol met lekkere hapjes en drankjes. De zak met cadeaus stond lekker vroeg op de stoep, compleet met gebonk op het raam, open gevallen mondje van dochter en verschrikte ogen. Het was een prachtig moment. De zak zat lekker vol want hij was opgevuld met praktische dingen die we toch al moesten hebben.
Nog voor de sint zijn cadeaus had gebracht voelde ik me wat emotioneel worden. Het afgelopen jaar ben ik enorm bezig geweest met mijn leven. Hoe vind ik mezelf terug als ik geen idee heb wanneer ik mezelf ben kwijt geraakt? Afgelopen week besloot ik al dat ik Sophie zou gebruiken om mezelf weer te vinden. Als ik samen met haar probeer weer een beetje kind te zijn, dan kan ik ook weer voelen waar ik echt gelukkig van word en wie ik vroeger ook alweer was. Met haar opgroeien zo ongeveer.
Door de spanning van de dag stond ik ineens weer even stil bij het bijzondere moment. Hoe zeer ik ook bezig kan zijn met vroeger, met hoe anders het had kunnen zijn of wat ik anders had willen hebben, ik moet vooral niet vergeten dat ik nu de kans heb om mijn heden te bepalen. Het zijn zinnen die je vaker hoort of leest maar ineens voelde ik het ook echt zo. Ik voelde de macht die ik heb om nu een leven te maken zoals ik dat als kind graag had gezien. Ik maak het voor mijn eigen kind en moet mezelf gewoon herinneren dat ik het kleine kind in mij ook best kan laten mee genieten van dat leven.
Eindelijk mag ik loslaten wat ik als kind vreselijk vond. Ik mag doen waar ik wel blij van werd en zoeken naar nog veel meer rare dingen om plezier te maken. Ik hoef me niet te houden aan ongeschreven harde regels waar zware straffen aan kleefden bij overtreding. Het klinkt allemaal vreselijk dramatisch als ik het zo opschrijf maar het voelt als een ware bevrijding. Streven naar die lach op het gezicht van Sophie, dat is van nu af aan de regel hier in huis!

Geen opmerkingen:

Een reactie posten